Γιατί έτσι και αλλιώς δεν έχει σημασία είτε βρίσκομαι στην 14η ημέρα, είτε στην 24η, είτε στην Χ. Σημασία έχει ότι είμαι ελεύθερος!!! Πως το κατάλαβα αυτό; Μόλις γύρισα από ενα καφέ που δεν είχε εξαερισμό και το 90% των ανθρώπων εκεί μέσα κάπνιζαν! Αυτή τη στιγμή θέλω να κάψω τα ρούχα μου και απορώ πως ήταν δυνατόν να αντέχω αυτή την μυρωδιά. Επίσης είμαι σίγουρος ότι δεν θα ξαναπατήσω σε αυτό το μαγαζί ούτε σε κάποιο άλλο παρόμοιο που δεν σέβεται αν όχι εμένα, τουλάχιστον τους υπάλληλούς του που αναγκάζονται να περνάνε 8+ ώρες σε αυτό το άθλιο περιβάλλον!
Εντάξει θα το παραδεχτώ, δύσκολες στιγμές υπήρχαν. Κάποιες στιγμές με το ποτό μου, μετά το φαγητό μου, στη δουλειά μαζί με τον πρωινό καφέ και τόσες άλλες που σίγουρα έχετε στο μυαλό σας και εσείς! Αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι μετά τις πρώτες 4-5 μέρες που έχει φύγει η νικοτίνη απο τον οργανισμό, όλες οι στιγμές που σου έρχεται στο μυαλό είναι φευγαλέες και σίγουρα όχι αρκετά ισχυρές για να με κάνουν να ξαναρχίσω το κάπνισμα. Και αυτό γιατί εκείνες τι στιγμές εκτός από το τσιγάρο σκέφτομαι επίσης:
- πόσο ευκολότερα αναπνέω
- πόσο λιγότερο βήχω
- πόσο λιγότερο λαχανιάζω
- πόσο περισσότερο καιρό μυρίζω το μαλακτικό μου στα ρούχα
- πόσο περισσότερο θα ζήσω
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω την κοπέλα μου την Βίκυ που νομίζω ότι χωρίς αυτήν δεν θα τα κατάφερνα (τουλάχιστον τόσο εύκολα). Όταν σε ένα ζευγάρι καπνίζουν και οι δύο, αν ο ένας αποφασίσει να το κόψει, τα πράγματα είναι δύσκολα και όλο και κάποια στιγμή αδυναμίας θα υπάρξει. Αν όμως σταματήσουν και οι δύο, τότε τα πράγματα γίνονται λίγο πιο ανεκτά (ιδιαίτερα αν κάποιος έχει ισχυρότερη θέληση - σε αυτή την περίπτωση η Βίκυ).
